بار غـم فرود آمد در زمین ماریه با هرچه غصّه بود آمد دلخراش وسینه گداز
یا که کاروان حجاز در حریم محرم راز
بود شـور رستا خیز یا نوای غمـزدگان هـرد لی ز غم لبریز داد را ز و نیاز
حلقۀ ستم زدگان ، با شه غریب نواز
نوگلی چوغنچه شکفت نغمه زدچوبلبل زار با پدربه زاری گفت کامده به سوز وگداز
زار همچو مرغ هزار،پروریدۀ تو به ناز
خار پای ما بنگر خواری ا سیران بین چون کبوتربی پرغرقه خون ز پنجۀ باز
حال دستگیران بین نیمه جان ز رنج دراز
بانـوان د ل بریا ن در کمنـد اهل ستم روی اشترعریان نه عماری ونه حجاز
زیربنداهل ستم ، صبح وشام در تک و تاز
کودکان خونین د ل همچو گوی سرگشته دشمنان سنگین دل هریک ازنشیب وفراز
یاچوبخت برگشته یا،همچو تیر خورده گراز
شام ماتم ما بود صبح عید مردم شام مرکـزتما شا بود بانـوان میـر حجاز
آه از آن گروه لئام ،با نقاره و دف ساز
از یزید و آن محفل د ل لبا لب خون است ما غمین واوخوشدل،اوبه تخت زربه فراز
دیده رودجیحون است ماچوسیم در دم گاز
کعبه راشکست افتاد زانچه رفت برسرتو د ست بت پرست افتاد قبلۀ دعا و نماز
زانچه دید گوهر تو، مفتقربه سوز و گداز
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
